bazen

bazen kendimi yazmak için öyle zorluyorum ki ne yazacağımı sapıtıp hiçbirşey yazamıyorum. rahat olmak lazım. Birşey görünce, duyunca, düşününce yaşayınca bundan yazacak, kurgulayacak ne çıkar diye düşünüyorum. Karşılaştığım insanları hikayelerin karakterleri yapıyorum. Halbu ki kendi hallerinde insanlar. Saçma şeyler bunlar. İçinden ağaç çıkan evi yazacaktım ama sonradan vazgeçtim, zaten o evi de yıkmışlar çok üzüldüm. üzüntümden yazamıyorum sanırım.